.

Zaterdag 26 mei 2012, Custer State Park – Wild Loop en Needles Highway
Dankzij de beide kacheltjes hebben we het vannacht heerlijk warm gehad. Na het ontbijt keek ik nog even de tijd na en kwam tot de ontdekking dat we alweer een tijdzone gepasseerd waren, de klok kon weer een uur achteruit gezet worden.
Jammer genoeg was het weer niet veel beter dan gisteren, het was wel iets warmer maar het miezerde en de wolken hingen erg laag.
Het was nog geen 9:00 uur dat we de camping verlieten op weg naar het Custer State Park waar we de ‘Wild loop’ wouden rijden. Dit is een 25 km lange rondweg door het park aan de zuidkant van de Black Hills, het is een heuvelachtig prairiegebied waar buffels grazen en waar je ook antilopen , elanden en reeën kunt observeren. 
Nog voor we het park inreden zagen we aan de bosrand vlak naast de weg een enorme buffelstier aan het grazen, die moest natuurlijk voor ons poseren voor een foto.
In het park zelf waren ook een aantal wandelroutes uitgezet en wij besloten de ‘prairietrail’ te lopen. Na het parkeren van de auto liepen we het pad op waar aan het begin van de route een waarschuwingsbord stond met de mededeling dat buffels gevaarlijk en onberekenbaar zijn, dat ze er traag uitzien maar bijna 50 km/h kunnen lopen. Geke vond het ineens niet meer zo’n goed idee om hier te gaan lopen, er was verder ook geen mens te bekennen.
Toch zette ze dapper door en al gauw was ze haar angst te boven en genoten we volop van de mooie natuur, geen mens te bekennen, fluitende vogels en reeën die voor ons op de vlucht sloegen. Zo nu en dan moesten we flink klimmen, dan weer dalen, beekjes oversteken en oppassen dat we niet uitgleden op het vaak glibberige pad. 
Nadat we weer bij de auto waren aangekomen vervolgden we onze route, onderweg zagen we nog verschillende antilopen en ineens een hele kudde buffels met kalfjes die bezig waren de weg over te steken. Dit veroorzaakte nogal wat oponthoud, zo konden we mooi wat foto’s maken.
Na het verlaten van de ‘Wildlife loop’ moesten we bijna 50 km naar het westen rijden voor het begin  Needles Higway. We kwamen weer langs Mount Rushmore en nu konden we de presidenten zelfs vanaf de weg bekijken.
De Needles Higway was een heel bijzondere ervaring. De weg is zeer smal en bochtig en voert hoog door de bergen, helaas konden we vanwege de laaghangende bewolking niet van het uitzicht genieten. Wel van de mooie puntige rotsen en de zeer smalle tunnels, de grootste is tevens de langste en hier bevindt zich ook de ‘Needle’, de naald, een hoge smalle rots met een gat erin, sprekend een naald.
Gelukkig konden we nog net een parkeerplaats vinden, we hebben ons hier een tijdje vermaakt met het bekijken van rots klimmers en ook met de capriolen die sommige automobilisten uithaalden om de smalle tunnel door te komen. Er was zelfs een buschauffeur die er in slaagde zonder schade door de tunnel te rijden, dit leverde hem een spontaan applaus op van de toeschouwers.
Nadat we weer bij de camping waren zijn we nog naar de ‘Jewelcave’ gereden, een grottenstelsel in de buurt van Custer, helaas waren alle rondleidingen al gereserveerd en konden we weer terug rijden.